Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Μου λείπουν τα χωλ.

Εκείνα τα χωλ (επιμένω στο ωμέγα παρά την αντίρρηση του ορθογραφικού έλεγχου) των παλιών σπιτιών .Τα τετράγωνα μεγάλα χωλ, που υποδεχόταν την οικογένεια και τη προετοίμαζαν για την είσοδο στο σπίτι.
Κλειδοκράτορας του χωλ ήταν το πορτ-μαντώ. Ένα επιπλάκι θαύμα της τεχνολογίας. Με θέση για παλτά, ομπρέλες, καπέλα (ω ναι!), καθρέφτη, βάση για το τηλέφωνο (το σταθερό τηλέφωνο, που βρισκόταν πάντα στο χωλ, πάνω σε κεντητό σεμεδάκι, για να ακούει όλη η οικογένεια και -αναλόγως του στεντόρειου της φωνής- όλη η πολυκατοικία, τα προσωπικά σου), συρταράκι για κατάλογο και φυσικά, ντουλάπι για τα παπούτσια. Κανένα παλιό σπίτι, που σεβόταν τον εαυτό του, δε σου επέτρεπε να περάσεις με παπούτσια. Οι παντόφλες ήταν απαραίτητες. Μη μιλήσω για τα τρομερά πατάκια! Να γυρνάμε τα γυναικόπαιδα σαν πρωταθλητές του πατινάζ μέσα στο σπίτι –με τραγικά πολλές φορές αποτελέσματα- και να γίνεται εκείνο το παρκέ, καθρέφτης για μακιγιάζ!
Από το χωλ φαινόταν πάντα δυο πόρτες. Η μια ήταν του σαλονιού. Πόρτα μαγική σα το σεντούκι με τα μυστικά. Πάντα κλειδωμένη, άνοιγε μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα, οικογενειακές επετείους κι όταν είχε ο άντρας του σπιτιού τις χαρές του. Το σαλόνι όμως, ήταν πάντα καθαρό και ετοιμοπόλεμο, με το μπαρ γεμάτο λικέρ Κούβα, σπιτικό λικέρ βύσσινο, ουίσκι vat69 και black&white, μπολάκια γεμάτα φρουί γλασέ (όχι ζελεδάκια), μπατόν σαλέ (όχι αλμυρά) και δίσκους με γλυκά του κουταλιού και κουραμπιέδες με σατανικό περιτύλιγμα. Τόσων χρονών γυναίκα κι ακόμη δεν έχω να μάθει να ανοίγω αυτά τα πακετάκια, χωρίς να λουστώ άχνη πατόκορφα.
Η άλλη πόρτα οδηγούσε στο υπόλοιπο σπίτι. Μπάνιο, κουζίνα, δωμάτια, καθιστικό. Το καθιστικό ήταν όλη η ζωή του σπιτιού. Εκεί αποκοιμιόταν για μισή ωρίτσα πριν γυρίσει στη δουλειά ο πατέρας, με τη Μακεδονία ανοιχτή στο στήθος για σκέπασμα, εκεί βλέπαμε τηλεόραση, εκεί απλώναμε τις Barbie με τη προίκα τους, εκεί έφτιαχνε κι η μάνα μου τη δική μας προίκα.
Αυτά τα σπίτια είχαν ένα μέρος για κάθε δουλειά. Κι ένα έπιπλο για κάθε χρήση (παρεμπιπτόντως, πάντα μου αγαπούσα τα σκρίνια και ποτέ τα σύνθετα). Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν έτρωγες στο σαλόνι και δε κοιμόσουν στο καθιστικό, για να ξυπνήσεις το πρωί σα τελικό σίγμα. Το σαλόνι για τους επισκέπτες, το καθιστικό για την οικογένεια, η κουζίνα για φαγητό και τα δωμάτια για ύπνο.
Και κάπως, σαν αυτό να έκανε τα πράγματα πιο απλά. Ίσως, αυτό που λένε, πως η έλλειψη επιλογών ξεκαθαρίζει το μυαλό από περιττές σκέψεις, να ισχύει. Ποιός ξέρει.

Κοίτα να δεις τώρα, τι με έπιασε και φιλοσοφώ. Μόνο και μόνο επειδή πέρασα για βόλτα από το πατρικό μου και είδα απλωμένα, ξένα σεντόνια…

30 σχόλια:

Miss Pink είπε...

έλα απο το σπίτι μου....
κερνάω καφέ... ;)
κατα 90% είναι έτσι όπως το περιγράφεις... :)

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

μέρα ώρα και μέρος! είσαι απίστευτα τυχερή να το ξέρεις :)

Τσουχτρα είπε...

Ό,τι μπορέσει και κρατήσει κανείς απο εκείνο το ξεκάθαρο στα σημερινά σπίτια-γήπεδα. Εγώ έχω κρατήσει μια γωνιά στο σαλόνι με τα λικέρ που φτιάχνω μόνη μου, το vat69 που δεν το αλλάζω με κανένα, γλυκά του κουταλιού που φτιάχνει η μαμά ,ποτηράκια που ανακάλυψα στο Μοναστηράκι και άλλα τέτοια παλιά , ζεστά αντικείμενα. Αλλά όπως και να έχει το σπίτι που περιγράφεις σπανίως το συναντάς πια.
Καλημέρα Σοφία !

delfinoula είπε...

Εγώ έχω χωλ... Όπως το περιγράφεις. Αλλά δεν έχω όλα αυτά αλλά τα όργανα γυμναστικής... Πειράζειειειειει;;;

Πάντως το έχω έθιμο όποτε έρχεται κάποιος σπίτι να κερνάω γλυκό του κουταλιού ή υποβρύχιο...

Φιλί!

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

tsouxtra θέλω συνταγές :))

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

με βάζεις σε σκέψεις! αν έχεις στο χωλ τα όργανα γυμναστικής στο σαλόνι τι έχεις??? :))

Τσουχτρα είπε...

Μία εκ των συνταγών είναι στο blog μου ανάρτηση 14.10.08. Περνάς μια βόλτα και φτιάχνεις ένα λικεράκι κανέλας ! Εγώ το έχω φτιάξει με ρακί. Θέλει υπομονή περίπου δύο μήνες . Το αποτέλεσμα όμως αξίζει τον χρόνο !

Tyler Durden είπε...

το δικό μου είναι μονοκατοικία παλιά, όπως την περιγράφεις, και με κήπο με λουλούδια, το βασικότερο για μενα να υπάρχει χώρος για δέντρα και φυτά

KaLLinaki είπε...

Δεν νομίζω ότι είναι τα χωλ που μας λύπουν όσο οι όμορφες και ζεστές μέρες και νύχτες που ζήσαμε εκεί...

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

tsouxtra πηρα μπλοκάκι κι έρχομαι!!!!

tyler μα καλά όλους τους τυχερους που σας βρήκα?! :))

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

kallinaki εχεις δίκιο για τις στιγμές.αλλά μα την αλήθεια μου λείπουν εκείνα τα σπίτια!

gnostosagnostos είπε...

πολυ μου αρεσει ...το πατωμα μωσαικο και η αυλη με τα γερανια.....
απλα δες ποσα εχουν αλλαξει στην ζωη μας τα τελευταια 20 χρονια...φοβερο ε?

delfinoula είπε...

Ένα καναπέ, μία πολυθρόνα, ένα τραπέζι, στερεοφωνικό, τηλεόραση με τα έπιπλα που τα στηρίζουν, ένα πολύ ψηλό πύργο φτιαγμένο αποκλειστικά από λιωμένα κεριά διαφόρων χρωμάτων (ο άντρας μου το φτιάχνει)και μία τεράστια γυάλα με δύο ιγκουάνα.

(δεν αστειεύομαι)

aKanonisti είπε...

Ετσι ακριβώς είναι τα σωστά σπίτια... όπως τα περιγράφεις...
Σε όλα τα σπίτια.. πάντα ήθελα χωλ..να βάλω το πορτ μαντώ της γιαγιάς μου...

Εγώ μικρή έκανα και μία ζαβολιά...
έμπαινα κρυφά στο σαλόνι... καθόμουν σε μία ψιλή πολυθρόνα... φορούσα.. ένα κολιέ ανάποδα στο κεφάλι... και έκανα την βασίλισσα...
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Τώρα που δεν είμαι πλέον φιλοβασιλική... χαχαχαχαχαχα... καθομαι το απόγευμα για καφέ στο σαλόνι... γιατί έχει καλύτερη θέα...

korinoskilo είπε...

ετσι ακριβως ηταν ...... ως και το τηλεφωνο εκει στην σωστη θεση !!! ( οχι να το ψαχνεις παντου) ...... το μονο που δεν ειχαμε ηταν το ,,καλο,, σαλονι... η μαμα ειναι παντα τις αποψης .... ,,αυτα θα ζησουν ενω εμεις θα πεθανουμε,, οποτε τα χρησημοποιουμε ολα .... δεν εχει καλο και καθημερινο :))

πηγα γωνια γωνια στο σπιτι που μεγαλοσα.... θενκς......

α και σπιτικο λικερ βυσσινο και κρανα δεν λειπει ποτε απο το σπιτι ( γιατι πινουμε ολο μπυρες)?:ρ

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

γνωστος αγνωστος φοβερό και στενάχωρο. καλά που έχουνε τις αναμνήσεις μας!

delfinoula το σαλόνι μια χαρά μου φαίνεται! :)

akanonisti αχαχαχαχαχαχαχα εγώ καθόμουν πίσω απο τη ψηλή πολιθρόνα και τσάκιζα τα φρουί γλασέ

korinoskilo την επόμενη φορά θα πιούμε λικέρ κράνα και θα κεραστούμε και σοκολατάκι :)))

Sophia Kollia είπε...

Έτσι είναι όπως τα λές.
Θα ήθελα επίσης μια λινοθήκη.Το σωστό να λέγεται! Το κάθε δωμάτιο πρέπει να έχει την δική του χρήση.
Καλησπέρα

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

sofia! λινοθήκη να μοσχοβολάει λεβάντα! ναι!

ΛΕΩΝ είπε...

Ωραία βόλτα στα παλιά και με ωραίες αναμνήσεις!Ευχαριστούμε για το ταξίδι!
Καλησπέρα σου

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Έτσι είναι και το δικό μου!...

Miss Pink είπε...

:)
κι εμείς ανοίγαμε με τον αδερφό μου τον μπουφέ και πίναμε γουλίτσες λικέρ κρυφά...
και όταν η μαμά πήγε κάποια στιγμή να κεράσει απλά δεν βρήκε τίποτα.. :)

τελικά στο πατρικό μας μένουμε πάντα παιδιά... :ο)
τι καλααα....

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

ΛΕΩΝ να σαι καλά. καλημέρα και σε σένα!

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ πλάκα μου κάνετε μωρέ?? μόνο εγώ ζω σε φρικ διαμέρισμα???

ΚΑΤΕΡΙΝΑ καλά δε λες τίποτα. μαράζι το χω να φάω κάτι κρυφά χωρίς να πρέπει ΕΓΩ να το αντικαταστήσω αχαχαχαχαχαχα

Miss Pink είπε...

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ....
να σου φέρνω κρυφά λικεράκια στο πατάκι???? :Ρ

Stamskoup είπε...

..ααααααχχχχχ!!
..το καλό με τα παλίά σπίτια ήταν ότι ανεξαρτήτως μεγέθους, ο καθένας είχε τον χώρο του ..τα παιδιά τα δωμάτια, η μαμά την κουζίνα ο μπαμπάς τον καναπε ..αει τράβα να βρεις τον χώρο σου στα σημερινά διαμερίσματα ..
..α, και το VAT69!! χαίρομαι που το ακούω και απο άλλους εκτός απο τον Κούρκουλο (στις ταινίες του!) και τον Μήτσο στην Λαμία!!
..καλημέρα σε όλους τους νοσταλγούς
..Καλημέρα νοσταλγοπαραγωγέ Σοφία!

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

@Μ.Α.S.X
"ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ πλάκα μου κάνετε μωρέ?? μόνο εγώ ζω σε φρικ διαμέρισμα???"
φρικ=σικ; Καινούριο;
Γιατί το δικό μου είναιέτσι λόγω τριακονταετίας!...

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

stamskoup τα σέβη μου στο μΉτσο απο Λαμία!

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ φρικ όπως φρικ :))

Unknown είπε...

με ταξίδεψες...
πού με ταξίδεψες...
στη φτώχεια των παιδικών μου χρόνων, στα σπίτια των ξαδελφών μου, στις φίλες της μαμάς μου, ...
τι όμορφη περιγραφή...
φέρε κι ένα γλυκάκι κουταλιού σε παρακαλώ, με λίγο νεράκι, τίποτε άλλο!

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

κόπιασε :)

kakos lykos είπε...

Αχ τι μου θύμησες με τα αμίμητα πατάκια, είχα φάει σαν παιδί απίστευτες γλίστρες και τούμπες, στην προσπάθειά μου να κάνω πατινάζ στο παρκέ.

Καλησπέρα :))

Me_To_aSeToN_STo_XeRi είπε...

αχαχαχαχαχαχα κι εγώ έτσι λύκε!