Κάνουν τα ράσα τον παπά?

Ο Θεός αποφασίζει πως είναι ώρα για τη δευτέρα παρουσία, αλλά δε θέλει να στείλει ξανά στη γη τον Χριστό, γιατί το στιλιστικό του προφίλ δε ταιριάζει με τη σύγχρονη τάση

-Κοιτά τα ρούχα σου, Κρις. Αν εμφανιστείς ξαφνικά μ΄ αυτό το χιτώνα, θα σε κλείσουν σε ίδρυμα,. Η εικόνα σου είναι πλέον αναχρονιστική. Είσαι εκτός εποχής, παιδί μου.

Ο Ιησούς κοίταξε τον εαυτό του από πάνω ως κάτω με απορία
-Μα, Πατέρα, μ΄ αυτό το ρούχο με ξέρουν, μ΄ αυτό με εμπιστεύονται.

Ο Θεός έκανε μια ελαφριά γκριμάτσα απογοήτευσης
-Παιδί μου, δεν υπάρχει πλέον αυτό το ρούχο εκεί κάτω. Έχει καταργηθεί. Μόνο εσύ κι ο Ντέμης Ρούσσος το φοράτε πια. Θα σε περάσουν για ψώνιο και θα σε χλευάσουν πιο πολύ απ την προηγούμενη φορά. Δε το καταλαβαίνεις?

-Μα, Πατέρα, δε κάνουν τα ράσα τον παπά…
-Τι λες, αγόρι μου? απάντησε με αγανάκτηση ο Θεός, Αυτή η παροιμία έχει πάψει να ισχύει από καιρό! Έχω βγάλει σχετική ανακοίνωση. Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα εκεί κάτω, μόνο τα ράσα κάνουν πλέον το παπά
-Τι λες τώρα, Πατέρα…πήγε να διαμαρτυρηθεί ο Ιησούς, αλλά ο Ύψιστος τον διέκοψε απότομα
-Αυτό που σου λέω, Κρις. Αν δε κάνουν τα ράσα τον παπά, τότε τι τον κάνει?

Ο Χριστός κοιτούσε με αθώα απορία το Θεό-δεν έδειχνε να καταλαβαίνει
-Τι τον κάνει? Ρώτησε αχνά
Ναι αυτό ρωτάω κι εγώ! Τι κάνει τον παπά, ρε Κρις? ξαναείπε ο Θεός
Ο Ιησούς έμεινε για λίγο σκεφτηκός και σήκωσε μπερδεμένος τους ώμους.
-Δε ξέρω απάντησε νωθρά
-Είδες? Μόνο τα ράσα κάνουν πλέον τον παπά, αγόρι μου, και τίποτα άλλο. Αν δεις έναν άνθρωπο χωρίς ράσα στο δρόμο, καταλαβαίνεις ότι μπορεί να είναι παπάς?
-Τς.
-Αν όμως δεις κάποιον με ράσα, τι θα σκεφτείς αμέσως ότι είναι?
-Εεεε…παπάς
-Άρα λοιπόν? Κάνουν τα ράσα τον παπά, ναι η όχι?

Απόσπασμα από το βιβλίο «Φάδερ ημών» του Μάνου Βουράκη

Μετά μας φταίνε οι άντρες...

Σκηνή πρώτη. Ροζ μπουμπού με μπουκλάκια και ασημί μποτάκια, σε ηλικία -μπουσουλάω-θα-πέσω-δε-θα-πέσω-, έχει βάλει κάτω μπόμπιρα και τον κοπανάει με κάτι που μοιάζει με σφυνοτουβλάκι. Η μαμά της παρατηρεί το όλον θέαμα και γυρνώντας με περηφάνια στη φίλη λέει « Καλά δε παίζεται! Μη της πάρεις το δίκιο! Σαν αντράκι παλεύει!». Υποθέτω πως η αντίστοιχη μαμά του πιτσιρικά, θα έσκυβε το κεφάλι ντροπιασμένη, που ο γιος της φέρεται σα γυναικούλα…

Σκηνή δεύτερη. Εκκολαπτόμενη Barbie, κάπου εκεί στα δέκα, κλαίει απαρηγόρητη. Η μαμά μπροστά τη νουθετεί. «Σταματά να κάνεις σα γυναικούλα!»

Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Δεν έχω τίποτα με τις barbie. Ως παιδάκι τις λάτρευα! Μη σου πω, αν βρω, ακόμη παίζω. Αλλά κάπως τα είχα στο μυαλό μου από μικρή, πως η barbie είναι κούκλα και παίζουμε μαζί της κι άμα γίνεις εσύ σα barbie θα παίζουν οι άλλοι με σένα. Anyway, ούτε με τις barbie έχω πρόβλημα, ούτε με το στυλ Barbie, εφ όσων δε μου επιβάλουν να το ακολουθησω. Το πρόβλημα μου είναι με τα αντικρουόμενα μηνύματα, που δίνουν όλες αυτές οι μάνες στα κορίτσια τους. Που πρώτα τις ντύνουν μπομπονιέρες και μετά περιμένουν απ αυτές να φέρονται σα τρόφιμοι αναμορφωτήριου. Κλείνω τη παρένθεση.

Σκηνή τρίτη. Πίνω καφέ αμέριμνη ώσπου πιάνει το αυτί μου κουβέντα σε διπλανό τραπεζάκι. Γυρίζω διακριτικά –ξέρεις, τρύπια εφημερίδα, γυαλιά και τέτοια- και βλέπω έφηβη με στυλ me scene –για τους μη μυημένους my scene είναι η ροκ έκδοση της barbie. Πιο ροκ αλλά πάντα barbie- με κυρία μεγαλύτερη, μανά, θεια, πολύ μεγάλη ξαδέρφη, θα σε γελάσω. Και λέει η μικρή «Κι εγώ του είπα πάρε τα αρχίδια μου!» κι έφυγα. Και απαντάει η μεγάλη «Καλά έκανες. Στη γλώσσα τους θέλει να μιλάς!»

Όπα? Στη γλώσσα τους? Εγώ ξέρω πως «στη γλώσσα τους» μιλάμε μόνο σαν τουρίστες, ή σαν μετανάστες. Εδώ είναι η αντροχώρα ? Κι εμείς τί από τα δυο είμαστε? Τουρίστριες ή μετανάστριες?

Όλη αυτή η ιστορία είναι καθαρά και μόνο γυναικεία. Δεν είναι απωθημένο ανδρών να δουν τις γυναίκες σαν άντρες. Ανακυκλώνεται από μάνες σε κόρες, από φιλενάδες σε κολλητές. Έχω ακούσει άπειρες μάνες να λένε «Α, δε τη φοβάμαι. Όταν μεγαλώσει θα γαμάει και θα δέρνει» κι έχω ακούσει ελάχιστες να λένε «Α, δε τη φοβάμαι. Όταν μεγαλώσει θα γίνει πραγματική ΓΥΝΑΙΚΑ»

Τώρα που το σκέφτομαι έχω ακούσει να μιλάνε «στη γλώσσα τους» και μαγαζάτορες που πλησιάζουν πελάτες-τουρίστες. Μήπως τελικά είμαστε για πούλημα?

Περί σάκων του μποξ και άλλα γραφικά

Κανένας δε γεννήθηκε με προορισμό να γίνει σάκος του μποξ για κάποιον άλλο.
Τόσο απλό και τόσο ξεκάθαρο.
Κι όμως δες πόσοι το ξεχνάνε.


Δε σε πιστεύω γιατί σε ξέρω
Την μπαμπεσιά σου δεν υποφέρω
Μη μου τη βγαίνεις με προσωπείο
Ισοπεδώνεις και το τοπίο

Ασε με μόνο στην ερημιά μου
Δεν θα πετάξεις με τα φτερά μου
Δεν θα σ' αφήσω να με μολύνεις
Αντίς να παίρνεις μάθε να δίνεις.

Θα προχωρήσω χωρίς εσένα
Δεν κάνω πίσω εγώ για σένα
Σου φτάνει μόνο να με προφτάσεις
Τα όριά σου να ξεπεράσεις

Νικόλας Άσιμος
Η ζαβολιά
1986

Είσαι ότι φαίνεσαι!

Μας περιγράφει φίλος, τις πρώτες μέρες ως πατέρας έφηβης που βγαίνει βράδυ μόνη.

Της παίρνω, λέει, κινητό με ρητή εντολή «όταν σου τηλεφωνήσω ΘΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ».
Διορία μέχρι της μια το πρωί και ο μπαμπάς έξω από το μαγαζί,
τηλεφωνεί στη κόρη, η οποία επιδεικτικά το κλείνει.
Τρίτη πρωινή, εμφανίζεται κουνάμενη συνάμενη στη πόρτα του μαγαζιού,
όπου και χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της,
γιατί την έχει πετάξει, με μια κίνηση, ο φίλος μες το αμάξι,
της έχει κολλήσει τα μούτρα στο παράθυρο του συνοδηγού
και της διαβάζει τα δικαιώματα της.
Αλαφιασμένοι οι πορτιέρηδες καλούν αστυνομικούς,
οι όποιοι πλησιάζουν, χτυπούν το τζάμι,
γυρίζει ο φίλος μας με μάτι που γυαλίζει,
γρυλίζει «η κόρη μου είναι»
κι εκείνοι αποχωρούν διακριτικά,
για να συνεχίσει το έργο του.

Ηθικόν δίδαγμα: Άμα είσαι της οικογενείας, δε σε πειράζει κάνεις !

Επίπεδα και δάπεδα

Και πετάγομαι εν εξάλλω –τί όνειρο να ΄βλεπα άραγε- από το κρεβάτι και λέω «Σοφία τέρμα τα άρλεκιν καιρός να αποκτήσεις επίπεδο». Τώρα βέβαια κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, όταν ξυπνάει, σκέφτεται τη δουλειά, το φαί, το γκόμενο, αλλά απ αυτό να καταλάβεις τί τρέλα κουβαλάω η γυναίκα…

Βγαίνω που λες, σαν τη τρελή, το ένα πασούμι στο πόδι, το ένα στο χέρι και το μπικουτί να μου κόβει τη θέα και εφορμώ στον Ιανό της γειτονιάς.
Όπου πετυχαίνω πωλήτρια, ώ συγνώμη, σύμβουλο- το ξέρες εσύ πως ο πολιτικά ορθός όρος είναι σύμβουλος και όχι πωλήτρια? πώς λέμε τους πωλητές φαρμάκων, ιατρικούς επισκέπτες? ένα πράμα έτσι!- με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι, να συμβουλεύει το πάτωμα για τη προσωπική του υγιεινή.
Με κοιτάζει κάνει ένα βήμα πίσω, τη κοιτάζω κάνω ένα βήμα μπρος, ξανακάνει, ξανακάνω και μη σε κουράζω, με το περίεργον τούτο χορευτικόν τη κολάω στο τοίχο, όπου και –απελπισμένη- κάνει την ερώτηση
-Τι θέλετε?
-Να αποκτήσω επίπεδο.
-Τώρα αμέσως?
-Μια κι έξω!
Πάει η ψυχή της στο τόπο της –κακώς- σου λέει μουρλή είναι όχι επικίνδυνη-πάλι κακώς- κι αρχίζει να μου λέει διάφορα συνθηματικά, για σχολές και ειδή γραφής -και που είναι το λεξικό μου λέξη δε καταλαβαίνω- και μετά πολλών διαβουλεύσεων, είπα να αφεθώ πάνω της, κουλτουριάρα φαινόταν, και να πάρω ότι μου προτείνει. Και βγαίνω με ψηλά το κεφάλι από τον Ιανό, κρατώντας σαν λάφυρα πολέμου, τα 100 χρόνια μοναξιάς, τον έρωτα στα χρόνια της χολέρας και το Baudolino.

Πάω σπίτι κάνω καφέ κατεβάζω ακουστικό και λέω Σόφη αυτό ήταν ξημερώνει νέα μέρα για σένα!
Ποια νέα μέρα παιδιά??? Που με βρήκε η νύχτα- και η επόμενη και η μεθεπομένη- ένα κουρέλι!
Τα εκατό χρόνια, που εκατό να ΄ναι οι ώρες του Παναγία μου, κακόχρονο να ΄χει τη ψυχή μου βγάλε. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, ιστορία αγάπης σου λέει ο άλλος, που χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και ζαμάνια, άσε που ξεπάστρεψαν τη μισή υφήλιο, για να ζήσουν μαζί, λίγο πριν το μνημόσυνο. Να ψυχορραγούν οι χιλιάδες χολεριασμένοι γύρω τους κι αυτοί εκεί να κοιτάζονται στα μάτια. Άσε ποια το Baudolino που, στις διακόσιες σελίδες, το έβαλα στήριγμα στη πόρτα, γιατί φύσαγε.

Μέρες, μήνες, χρόνια μετά, κι αφού είχα κάνει τη βιβλιοθήκη ταπετσαρία, είπα να δώσω άλλη μια ευκαιρία σ αυτή τη σχέση. Και τα ξανάπιασα. Και τα ξαναδιάβασα. Και πήρα και τις πουτάνες της ζωής του (τίτλος είναι μη σκιάζεσαι)

Και αυτό έχω μόνο να πω: Ο κύριος Márquez έχει απίστευτο ταλέντο στις δημοσιές σχέσεις και στο να γεμίζει άπειρες σελίδες, με μεγάλα τίποτα. Οσος για τον κύριο Eco, όποιος διάβασε το Baudolino και το κατάλαβε ας σηκώσει το χέρι του.

Δε ξέρω πως δημιουργούνται οι τάσεις, ποιος τις δημιουργεί και πως αλλάζουν μετά, πάντως, σίγουρα, δε δημιουργούνται με βάση τη πραγματική άξια ενός έργου.
Μήπως ξεχάσαμε την εποχή που όλοι, μα όλοι, διάβαζαν με μανία και απίστευτη σοβαρότητα τον Coelho -καλός παραμυθάς αλλά μέχρι εκεί- λες και ετοίμαζαν το διδακτορικό τους?

Το μυστήριο του γάμου

Ο γάμος είναι ένα μυστήριο σημαντικότατο, γιατί αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι πολύ πιο σοβαρός από τα ζώα.
Πράγματι, τα ζώα τρώνε, πίνουν και κοιμούνται αλλά δε παντρεύονται ποτέ, η δική τους είναι τρόπος του λέγειν οικογένεια, γιατί, παραμένουν ανέμελοι.
Για παράδειγμα, ένα λιοντάρι μόλις γεννιέται, σηκώνεται και πηγαίνει στο δάσος, όπου του καπνίσει και κανένας από την οικογένεια δε το σταματάει ή το μαλώνει.
Ένα ανθρώπινο μωρό όμως, πριν προχωρήσει, έχει ανάγκη τη μαμά και το μπαμπά που το βοηθάνε, διαφορετικά θα μείνει για πάντα ξαπλωμένο.
Γι αυτό ο Χριστός ανακάλυψε το γάμο.
Πολλοί νέοι παντρεύονται αμέσως, γιατί θέλουν να κάνουν παιδιά. Αν κάνουν ένα ή δυο είναι ευτυχισμένοι, αν κάνουμε πέντε ή έξι τσακώνονται ποιος έφταιξε.
Αν σε μια οικογένεια δε τσακώνεται ποτέ, θέλει και το παιδί να παντρευτεί γρήγορα, αν τσακώνονται κάθε μέρα, είναι δυνατόν?
Εγώ έχω όλες τις καλές προθέσεις να παντρευτώ γρήγορα, μόνο που δε θέλω να το μάθουν στη γειτονιά.

Απόσπασμα απο το βιβλίο " Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα"

Σκέψεις του απογευματινού καφέ

Παρακολουθώντας χθες το δελτίο του Alter (έλα που άρχισες αμέσως τα quelle decadence! Φόρο τιμής στη γιαγιά μου δίνω, που όσο ζούσε, έλεγε «τι καλό αυτό το παλικάρι, τα λέει αργά-αργά και τα καταλαβαίνω») συνειδητοποίησα πως έχουν μπει στη ζωή μας χωρίς να το καταλάβουμε νέες έννοιες. Π.χ.

Ελαστική εργασία.
Μη το βλέπεις επιφανειακά. Είμαι σίγουρη πως οι ιθύνοντες αλλιώς το σκέφτηκαν. Τους έπνιξε το δίκιο. Σου λέει, εδώ εμείς τρώμε τη ζωή μας να σας προσφέρουμε ένα καλύτερο αύριο- μη σου πω και μεθαύριο-, κι εσείς μου είστε με τη Πετρούλα και το sudoku, από το πρωί ως το βράδυ? Άντε να γίνουμε πιο δημιουργικοί! Και μας έριξαν το φλέγον –ως καυτή πατάτα- ερώτημα. Θα έχω δουλεία αύριο, η όχι? Θα το πληρώσω το δάνειο, για θα μένω σε χαρτόκουτο ? Θα έχουν τα παιδιά να φάνε, ή τα βλέπω με μαλδαστούπα στα φανάρια?

Εσωστρέφεια
Όχι τι να πω? Πως δεν έχουν δίκιο?? Που, σου ξαναλέει, εμάς έχει στεγνώσει ο στόμας μας στα γλωσσόφιλα με τον Σαρκοζί κι εσάς σας ξύπνησε ξαφνικά ο Λαλάκης ο εισαγόμενος μέσα σας και μη τυχόν και δείτε ξένο προϊόν του χώνετε μια στα μούτρα. Να νομίζουν και οι άνθρωποι πως τους σνομπάρουμε και να σας δω μετά από πού θα πάρετε βοήθεια.

Ιδιώνυμο της κουκούλας
Εδώ τώρα …σηκώνω τα χεριά ψηλά. Βάλαν ατάλαντους να κάνουν τη δουλεία και έδωσαν τροφή στους αναρχοκομουνιστάς να μιλάνε για χούντες και καταπατήσεις δικαιωμάτων. Δηλαδή, πόσο δύσκολο ήταν να βγουν και να πουν «κάτσαμε εμείς τα μεγάλα και αποφασίσαμε πως αντί να σούρνουμε κάθε κρυουλιάρη διαδηλωτή στο τμήμα και που-ναι-ρε-η-ταυτότητα-σου, να γίνονται διαδηλώσεις μονό το καλοκαίρι που φοράμε όλοι ψαθάκι. Τί να πεις…

Με τον ορισμό της παγκοσμιοποίησης έχω ακόμη ένα προβληματάκι μονό.
Όποιος μπορεί να βοηθήσει…καλοδεχούμενος!

"Ο φαλλοκρατισμός των γυναικών" ή αλλιώς "πώς τα κάναμε έτσι πάλι?"

Ο κώδικας ντυσίματος "dress to kill" στο πρώτο ραντεβού
Μόνο του δε πειράζει, αλλά, συνήθως πάει σετάκι με το, ανέβασα –το βυζί-στις-αμυγδαλές-το-μίνι-στους-προσαγωγούς-και-τις-φτέρνες-στα-Ιμαλάια, αλλά εσύ αν είσαι σωστός άντρας θα με κοιτάς μόνο στα μάτια

Ο κώδικας «δε το κάνω στο πρώτο ραντεβού για να μη με περάσει για εύκολη».
Που, ας πούμε, άμα το κάνεις μετά το μηνα θα έχεις και μια επίφαση κοσμιότητας και που, πάλι ας πούμε, μπορεί και να σκεφτεί να μείνει μαζί σου γιατί είσαι καλό κορίτσι και ίσως, λέω ίσως, μέχρι και που μπορεί να αξίζεις να φέρεις δόξα και τιμή το επίθετο του, μη σου πω και τους απογόνους του. Το ότι, τρις ας πούμε, δε θέλεις να το κάνεις από το πρώτο ραντεβού γιατί, δε σε τραβά τόσο, ή ακόμη καλύτερα, ότι γουστάρεις τρελά και θα το κάνεις και από το πρώτο και από τα τρία τέταρτα δε παίζει?

Ο κώδικας «κάνω στοματικό γιατί αλλιώς θα με πάρει για μούχλα».
Είναι η ίδια που σταματά το στοματικό βία-βία μέχρι το πρώτο παιδί, γιατί τώρα νιώθει μάνα μ.χ, και μετά φταίει ο άλλος που,-άλλον μας δείξατε κι άλλον μας μπήξατε- και πάει με τη όποια πρώτη χαριέσσα οξυζεναρισμένη βρει μπροστά του γιατί του έλειψε.

Το μέγα ερώτημα «κι αν πάω μαζί του και μ αφήσει»?
Γιατί εσύ δε μπορεί να τον αφήσεις? Και τί σχέση έχει το ποτε και πώς με το πόσο θα μείνει μαζί σου? Και, ειρήσθω εν παρόδω, να κι αν μείνει να κι αν δε μείνει, αν είναι να τελειώσω τη σχολή του Κουν για να έχουμε καλή σχέση

Στα μέχρι τώρα χρόνια μου έχω γνωρίσει ελάχιστες γυναίκες που αντιμετωπίζουν το σεξ σαν αυτό που πραγματικά είναι κι όχι σαν –πώς το λένε αυτό που δίνεις κάτι για να πάρεις κάτι άλλο, ξεχνάω τη λέξη-είδος।
Ο έρωτας-το σεξ, είναι ή θα έπρεπε να είναι χαρά . Το να δίνομαι εκεί που θέλω, όταν θέλω, κρύβει πολλούς αγώνες πίσω του.
Αγώνες που, μέσα σε δυο λεπτά, απαξιώθηκαν προχθές μπροστά στα μάτια μου από οικογενειακή φίλη –νέα, δημιουργημένη, μέσα στα πράγματα κι ότι άλλο τέλος πάντων φαίνεται να μετρά- στην απάντηση που έδωσε στη κόρη της, 20 ετών όταν τόλμησε να πει πως το αγόρι της είναι παρά πολύ καλό παιδί και είναι καλά μαζί του, αλλά στο κρεβάτι…

«Αυτή τη δουλεια θα κάνουμε τώρα! Θα αφήσεις τέτοιο παιδί να βρεις άλλον και μετά άλλον! Πουτάνα θα σε κάνω?»

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Καβάφης 1913

Το ξαναθυμήθηκα χθες ψάχνοντας σε παλιά λευκώματα.
Και μου φάνηκε πιο σύγχρονο απο ποτέ

Οδηγίες για έναν επιτυχημένο (όχι απαραίτητα ευτυχισμένο) γάμο από την Carmen Sylva εν έτη 1958

1) Μην αρχίζεις ποτέ διένε3ιν και αν ακόμη επέλθει απροσδόκητα τηρεί σιγήν και έσο βεβαία ότι η συστολή σου αυτή θα σου δώσει την νίκη
Εσύ τα μάτια χαμηλά μπας και βρεις και κάνα ευρώ.


2) Μη λησμονείς ότι είσαι σύζυγος ενός ανθρώπου και ουχί ενός θεού. Επομένως μη εκπλήττεσαι δια τας αδυναμίας του.
Όχι Μπάμπη μου, δε πειράζει που, τρίτη φορά στη σειρά, δε μπορείς να φτιάξεις τη βρύση. Μέχρι να τα καταφέρεις θα πλενόμαστε με κουβάδες


3) Μη ζητείς χρηματικά ποσά του συζύγου σου ανωτέρα των δυνάμεων του.
Αν ζητά εκείνος?


4) Εάν βλέπεις ότι ο σύζυγος στερείται καρδιάς μη λησμονείς ότι έχει στόμαχο. Περιποιήσου τούτον και έσο βεβαία ότι θα καθυποτάξεις και την καρδιά του
Κι αν δεν τη καθυποτάξεις, θα σου πάει από ανακοπή και θα είσαι μια τεθλιμμένη ,πλην, νεοτάτη χήρα για να κάνεις τη ζωή σου.


5) Προσπάθησε εν διδομένη ευκαιρία ίνα η γνώση του συζύγου κυριαρχεί. Τούτο και εκείνον εξυψώνει και εσέ δε ζημιώνει
Αχ βρε Μπάμπη μα πώς μπερδεύτηκα! Φυσικά και δεν ήταν εμφύλιος! Συμμοριτοπόλεμος ήταν!


6) Αναγίγνωσκε παν το ενδιαφέρον εν τας εφημερίδας και όχι μόνον τα μυθιστορήματα και σκάνδαλα. Τούτο και τον σύζυγο σου θα ευχαριστεί και ενήμερος θα είσαι ώστε να δύνασαι να τον υποβοηθήσεις εις μιαν απορία του
Και διάβασε-διάβασε που θα πάει θα μάθει κι η Φωφω την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και θα τη δει ο Μπάμπης της με πάνω στο σύνταγμα..


7) Και εις την πλέον σφοδρών διένεξη δεν πρέπει να πληγώσεις τον σύζυγο σου ούτε με λόγους
Χμ. Πρώτον αυτά τα «που με ζητούσαν καν καν, που στραβώθηκα και πήρα εσένα» τα ξεχνάμε. Επίσης… περιορίζουμε το ρόλο του τηγανιού στο τηγάνισμα!


8) Κομπλιμεντάριζε τον σύζυγο σου από καιρού εις καιρόν και λέγε του ότι είναι το πρότυπο των συζύγων. Ομολόγει δε ότι συ δε στερείσαι ελαττωμάτων
Πόσα ξέρεις, πόσα ξέρεις πάσα μου. Απορώ τί μου βρίσκεις!


9) Εάν ο σύζυγος σου είναι έξυπνος έσο η σύντροφος του. Εάν είναι ανόητος έσο η φίλη του και η σύμβουλος του
Ίσως θα ήταν καλύτερα να βάλεις μαύρο κουστούμι στη κηδεία Μπαμπή μου. Αυτό το λαχανί με τη ροζ γραβάτα μπορεί να θεωρηθεί λίγο υπερβολικό..


10) Σέβου προ παντός αλλού την μητέρα του συζύγου σου. Μη λησμονείς ότι την αγάπησε προτού αγαπήσει σε
Κι αν η τύχη είναι προκλητικά με το μέρος σου μπορεί να την έχει θάψει κιόλας .

Το σύνδρομο του τεντωμένου δάχτυλου

Εσείς οι γονείς φταίτε, που με περιορίζετε! Εγώ είμαι το καλύτερο παιδί του κόσμου.
Εσείς οι καθηγητές φταίτε, για την κατάντια της παιδείας ! Εγώ είμαι πάντα έτοιμος.
Εσείς οι εργοδότες φταίτε, που δε γίνεται τίποτα σωστό! Εγώ είμαι ο εργατικότερος όλων.
Εσύ ο σύντροφος μου φταις, που χάλασε η σχέση! Εγώ είμαι ότι καλύτερο σου έχει τύχει.
Εσύ το παιδί μου φταις, που είσαι ανάγωγο και κακομαθημένο! Εγώ είμαι τέλειος γονιός.
Εσύ η κοινωνία φταις, που έμεινα πίσω! Εγώ είχα μεγάλα όνειρα.

Κι αν έστω για λίγο γυρίζαμε αυτό το τεντωμένο δάχτυλο προς τον εαυτό μας?
Αν έστω για λίγο καθόμασταν να σκεφτούμε τα δικά μας λάθη?
Αν έστω και για λίγο δε σκεφτόμασταν πως εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου κι όλοι οι άλλοι οφείλουν να είναι ο ίσκιος μας?

Μερικές φορές σκέφτομαι πως η ζωή μας, είναι σαν το σπίτι μας . Μπορείς να τη κάνεις ότι θέλεις. Αν δε σου αρέσει αυτό το σπίτι πας σε κάποιο άλλο. Κάνεις σπίτι σου τη βάρκα, το τραίνο, το δρόμο, τον υπολογιστή. Ότι σου ταιριάζει. Κι αν δε μπορείς να το αλλάξεις, φτιάχνεις αυτό που έχεις όσο πιο όμορφο γίνεται. Το φροντίζεις και το προσέχεις Ζεις μέσα του όσο καλύτερα μπορείς.

Και φροντίζεις συχνά πυκνά να χαμογελάς που το έχεις.

Ευνουχισμός

67% των γυναικών λέει η ερευνά της εφημερίδας βρίσκουν σαν χειρότερο ελάττωμα των ανδρών το ότι δε μπορούν να πάρουν αποφάσεις εύκολα, ότι είναι αναβλητικοί, ότι δεν έχουν πυγμή, με δυο λόγια ότι…Δεν είναι άντρες!

Όπα ρε φιλενάδα. Άραξε.
Ο ευνουχισμός ξέρεις είναι πράξη τελεσίδικη. Δε πας να ευνουχίσεις το έρμο το ζωντανό επειδή δε παίζει τα μυστικά της Εδέμ σήμερα και βαριέσαι. Το σκέφτεσαι, το ξανασκέφτεσαι, μετράς υπέρ και κατά, παίρνεις πληροφορίες από άλλους που το τόλμησαν και μετά σηκώνεις το μπαλτά. Δεν ευνουχίζεις και μετά λες "κοιτά να δεις φίλε μου λάθος έκανα αυτόν τον ήθελα για επιβήτορα".

Ο άντρας είναι άντρας η γυναίκα είναι γυναίκα και το αυτοκίνητο είναι αυτοκίνητο.

Τι μας λέει αυτό σε πρώτη ανάγνωση?
Πως όλα εν σοφία εποίησε και πιο συγκεκριμένα διάφορα είδη που κάνουν διαφορετικές δουλειές.(καλά δεν είναι και γαμώ τις επιστημονικές τοποθετήσεις αλλά το βασικό νόημα το κατάλαβες)
Σε δεύτερη τι μας λέει?
Πως υπάρχει οικονομία στη φύση κι αν ένα είδος εκλείψει ένα άλλο θα πάρει τη θέση του.

Που σημαίνει πως αν εσύ βαρέθηκες να είσαι γυναίκα και θέλεις να γίνεις άντρας κάποιος άλλος πρέπει να πάρει τη θέση σου. Για μάντεψε! Άντε να σε βοηθήσω. Δεν είναι το αυτοκίνητο…