Οδηγίες προς ναυτιλλομένους

Τι θα πει δε θέλεις να γίνεις πολιτικός? Φυσικά και θέλεις! Θέλεις και δε το ξέρεις! Άμα δεν ήθελες, τί έβγαλα εγώ τα ματάκια μου, τόσες μέρες από ζαπ σε ζαπ να κραταω σημειώσεις? Λοιπόν! Άνοιξε τα αυτιά σου και τα μάτια σου και ξεστραβώσου, γιατί εδώ σου έχω όλα τα σιγουράκια του εγχειρήματος.

Α.
Ηλικία. Αν είσαι νέος στο λέω από την αρχή δεν έχεις καμία ελπίδα. Το τελευταίο νεανικό πολιτικό κίνημα στην Ελλάδα ήταν το Πολυτεχνείο, όποτε προϋπόθεση είναι να έχεις καβατζάρει τα 55. Βέβαια από την άλλη σίγουρα πληροίς τη βασική προϋπόθεση, που είναι πως για να θεωρηθεί ένας πολιτικός νέος, θα πρέπει να έχει υπάρξει νέος κάποτε. Το παράδοξο αυτό έχει μια απλή εξήγηση. Πως όταν ήσουν 8 σε φώναζε η μαμά Μπουμπού στα 20 συνέχιζε να σε φωνάζει Μπουμπού και τώρα στα 40 συνεχίζεις να απαντάς στο ίδιο ονοματάκι? Ε, έτσι και στη πολιτική. Μια φορά Γιωργάκης, πάντα Γιωργάκης.

Βου.
Και ο πολιτικός έχει ψυχή! Τι νόμιζες δλδ από άλλο κόσμο είναι? (ότι το σκέφτηκα το σκέφτηκα αλλά μη σου το πω και σε ταράξω)
Δε μπορεί… θα χορεύεις! Έλα τώρα! Ένα «ζεμπέκικο της ευδοκίας» όλο και θα το χεις ρίξει! Κι άμα δε χορεύεις θα τραγουδάς! Έστω και ως λα-λα-λα σε συναυλία του Λουδοβίκου. Κι άμα δε τραγουδάς σίγουρα έχεις έφεση στις αθλοπαιδιές! Μια μπάλα ένα ποδήλατο ένα μακροβούτι έναν αετό τη Καθαρά Δευτέρα διάολε!

Γου.
Λατρεύεις την επαρχία. (ναι ξέρω, πως μέχρι τα 20 νόμιζες πως το βαμβάκι το μαζεύουμε από τα δέντρα αλλά δεν είναι ώρα τώρα να το θυμόμαστε). Τώρα πας στη πλατεία φιλάς μυστακιοφόρες γιαγιούλες, πίνεις ρακή κι ακούς προβλήματα κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση. ΣΟΣ! Στο καφενείο πίνουμε ούζο τσίπουρο και βία βία κρασί, αν είναι εντόπιο. Μη σε δω με μπύρα στο χέρι, πολύ θα με απογοητεύσεις να το ξέρεις.

Δου.
Είσαι οικογενειάρχης! Κάνεις ντουπ ντουπ τα ξένα παιδάκια στο κεφάλι αγκαλιάζεις με καμάρι τα δικά σου (που κακό χρόνο να χουν σε έσκασαν για να βγάλουν το σκουλαρίκι από τη γλώσσα και να ντυθούν ανθρώπινα ) και είσαι διαχυτικός με τη σύζυγο γεγονός που αντιμετωπίζεται σαν νιόπαντρο ζευγάρι σε συγκέντρωση σογιών στο χωριό.

Ε.
Τα πας καλά με τη τεχνολογία. Έχεις ιστοσελίδα και δίνεις ζωντανή συνέντευξη στο διαδίκτυο, αλλά επειδή σε κόβω το πληκτρολόγιο να σου μοιάζει με σαντούρι, πάρε και μια γραμματέα να γράφει, μη ξεφτιλιστούμε εντελώς.

Ζου.
Αποστηθίζεις τις κάτωθι εκφράσεις και τις ξεστομίζεις ανερυθρίαστος και κατά βούληση.
«Με το χέρι στη καρδιά» ( Μπορείς και να δείχνεις. Η καρδιά είναι αριστερά )
«Με το θάρρος της ευθύνης που με διακρίνει»
«Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα»
«Ο λαός διαθέτει και κρίση και ένστικτο» ( Εδώ δε γελάμε! )
«Όλοι κρινόμαστε» ( Κι ο πρώτος το λίθο….)
«Έχουμε χρέος να ανταποκριθούμε στην εμπιστοσύνη του λαού» ( Οι δημοσκοπήσεις είναι με το κόμμα σου )
«Το κόμμα συσπειρώνεται στις κρίσιμες στιγμές» ( Οι δημοσκοπήσεις είναι εναντίον μας )

Και για το τέλος το καλύτερο.

«Πιστεύετε ότι ο ελληνικός λαός που μας παρακολουθεί, δεν έχει αίσθηση ότι υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη κοινωνία μας, που μπορούν να αναλάβουν πρωτοβουλίες? Δε βγαίνουμε με κραυγές προς τα έξω, αλλά αναζητώντας συναινέσεις, με κίνδυνο να κατηγορηθούμε ότι δεν κάνουμε σοβαρή αντιπολίτευση.»

Αν το πεις μια κι έξω χωρίς κομπιάσματα και εγκεφαλικά…

Έχετε τα σέβη μου υπουργέ μου!