Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Ευχολόγιον

….Στο κάτω κάτω, εγώ δεν έγραψα για την ανάσταση του Χριστού, για την ανάσταση τη δική μου έγραψα. Εμένα δε με είχε σταυρώσει κάνεις, μόνος μου σταυρώθηκα. Μόνος μου θάφτηκα κι όταν αναστήθηκα, δεν υπήρχε ένας μπροστά να το δει και να το μεταφέρει στους άλλους. Μόνος μου πάλι έπρεπε να τους πείσω ότι αναστήθηκα. Κι όχι με λόγια, με πράξεις. Κι αυτό κρατάει πολύ καιρό. Δέκα χρόνια έχουνε περάσει κι ακόμα δε το κατάφερα. Αυτούς που με προειδοποιούσαν δε μπόρεσα ακόμα να τους πείσω ότι Πάσχα δε σημαίνει αναγκαστικά άσπρες λαμπάδες, κόκκινα αυγά και σουβλιστό αρνί την εποχή που βγαίνουν οι παπαρούνες. Ούτε και σταυρωτά φιλιά. Παπαρούνες μπορούν να ανθίσουν και το Γενάρη. Φτάνει να το θες.
Ο καθένας μπορεί να αναστηθεί, όπου θέλει κι όποτε θέλει. Θα το καταλάβει όταν ασπαστεί τον εαυτό του. Και επειδή μόνοι μας ερχόμαστε στο κόσμο και μόνοι μας πεθαίνουμε, ε, πρέπει, αν θέλουμε να αναστηθούμε, να είμαστε κι εκεί μόνοι, ολομόναχοι.
Για να μην υπάρχουν μάρτυρες και να μη το πιστεύει κάνεις. Για να είμαστε αναγκασμένοι συνεχώς να πράττουμε και να πείθουμε τους άλλους κι όχι μόνο να μιλάμε….

Καλή ανάσταση σε όλους μας.

12 σχόλια:

dsquared είπε...

Καλη μας ανασταση!

din

aKanonisti είπε...

Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά!!!!

Ετσι!!!!!
:-))))

tsaousa είπε...

Γεια στο στόμα σου!
Καλή προσωπική ανάσταση, αν τυχόν υπάρχει κάποια απώλεια..

gnostosagnostos είπε...

τοσα χρονια πεθαινα....
σημερα καθε μερα προσπαθω να αναστηθω....
αυτες οι μερες με φερνουν πιο κοντα στην εσωτερικη μου ανασταση
καλη ανασταση νξα εχεις ασετονακι..

TenderHooligan είπε...

Καλή Ανάστασή (μας) λοιπόν....

Miss Pink είπε...

υπάρχει τίποτα πιο αληθινό και πιο τρομακτικά δύσκολο να αντιμετωπίσεις απο τον εαυτό σου???
αν τα βρεις με αυτόν..
όλα καλά σου πάνε :)

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Κι αυτό μόνοι μας, μωρέ;;;

manetarius είπε...

Αναστηθήκαμεεεε!!! :)
Χρόνια πολλάαα!!!

korinoskilo είπε...

φροντισε την ανασταση λοιπον .... και ξερεις οτι υπαρχουν και αλλες :)

κιςς

Μιχάλης είπε...

Πράγματι, μόνοι μας γεννιόμαστε, μόνοι μας πεθαίνουμε καί μόνοι μας πρέπει νά ἀναστηθοῦμε.
Βέβαια ἡ ἀνάσταση αὐτή εἶναι μία πολύ δύσκολη ὑπόθεση, ἀλλά αὐτό εἶναι μία μεγάλη καί πονεμένη ἱστορία.

Heliotypon είπε...

Είδες τι κάνει το άγνωστο; Και μη μου πεις ότι όλα αυτά που λέμε, οι προβληματισμοί μας για θάνατο και ανάσταση (απορώ γιατί υπάρχει αυτή η λέξη, αφού ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο, κι ας λένε οι παπάδες) δεν προέρχονται από το ότι αγνοούμε τι είναι ο θάνατος! Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε στον νου το γνωστό: "Is there life after death? Is there life after birth?" (Από το μουσικό θέμα του Sweet Movie, με μουσική Χατζηδάκη. Δεν θυμάμαι τον σκηνοθέτη ούτε τον στιχουργό).

Κοκκινοσκουφίτσα είπε...

Δεν είναι όμως και συγκλονιστικά υπέροχο όταν ανασταινόμαστε μόνοι μας; Πόσα πράγματα έχουμε μάθει στην πορεία, που σαν ετερόφωτα δεν θα είχαμε ποτέ αντιληφθεί; Έχει τη χαρά της η πορεία προς την Ανάσταση, άλλωστε στο τέλος της μας κλείνει το μάτι ο εαυτός μας.